~ อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงา เหงาแต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า กอดความเหงาไว้กับใจ ~
เพื่อนของเราชื่อความเหงา (ตรัย ภูมิรัตน์)

เมื่อใดที่หัวใจนั้นอ่อนล้า คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหวกอดตัวเองไม่มีใคร ไม่เห็นเป็นไรแค่นี้ไม่ว่าเราจะพบอะไร จะเจอกับวันที่ร้ายรึดีใจก็ยังคงพร้อมจะมีความเหงาเป็นเพื่อน.....เคียงไป
บนทางเดินที่เราเคยหกล้ม ทำให้ใครบางคนนั้นหล่นหายฝากรอยแผลไว้ข้างใจ ทิ้งให้เราจดจำมีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพร่ำวันเดือนปียังหมุนประจำ ฉันเหงาก็ยังต้องเดินต่อไปไม่รู้ ไม่รู้ต้องเดินไปถึงเมื่อไหร่ เหงา ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไมอาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงา เหงาแต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า กอดความเหงาไว้กับใจมีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพร่ำวันเดือนปียังหมุนประจำ ฉันเหงาก็ยังต้องเดินต่อไปกอดความเหงาไว้กับใจ

คนที่มักพูดว่าเหงา จริงๆแล้วนั้น

เขาไม่ได้เหงาจริงๆหรอก แต่เป็นการอ้อนความสนใจจากผู้อื่น

แต่คนที่เขาเหงาจริงๆนั้น

เขามักไม่พูดหรอก

เพราะอยู่ด้วยกันเป็นจนเพื่อนไปเสียแล้ว

ก็เพราะเพื่อนของเราชื่อความเหงานี่เนาะ.
..................

คนที่รู้สึก เหงา คงไม่รู้ว่าจะ...หาย เหงา เมื่อไหร่
แต่ไม่เป็นไร...อย่างน้อย
เจ้าความเหงา ก็ทำให้เรา ฟังเพลงนี้เพราะขึ้นตั้งเยอะเนาะ
มากอดคอเป็นเพื่อนกับความเหงากันดีกว่า....
......................